Η Κίνησή μας επιδιώκει να συσπειρώσει τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που πιστεύουν στην αναγκαιότητα ενός νέου σχεδίου για τον κομμουνισμό, ενός συνολικού σχεδίου για τη στρατηγική και τακτική, για το «κόμμα», το «μέτωπο» και το «κίνημα» της εποχής μας,
που θέλουν να συμβάλλουν ουσιαστικά και αποτελεσματικά στην ανάπτυξη
μιας βαθύτερης συζήτησης μεταξύ των δυνάμεων και των ανθρώπων
κομμουνιστικής αναφοράς.
Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη και μακρόχρονη προσπάθεια, σε αντίξοες συνθήκες, που απαιτεί καινοτόμο λόγο και πράξη, σκέψη αλλά και δράση, έμπνευση αλλά και επίμονη “μικρή” δουλειά.
Α. Τι είναι αυτή η Πολιτική Κίνηση;
1. Εμφανιστήκαμε για να μπορέσουμε να ενώσουμε. Αυτό είναι το ακρογωνιαίο στοιχείο της προσπάθειάς μας. Να ενώσουμε στη βάση των στρατηγικών επιδιώξεων, όσους συμμερίζονται την αγωνία και την αναζήτηση για το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα του 21ου αιώνα. Να ενώσουμε σε ένα σχέδιο απαντήσεων στο αγωνιώδες ερώτημα, τι χρειάζεται να κάνουμε σήμερα για να αντιστρέψουμε την επίθεση της βαρβαρότητας και της καταβαράθρωσης των δικαιωμάτων και της ζωής μας. Να ενώσουμε ανθρώπους που αναζητούν, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν καθ’ ολοκληρία μαζί μας. Να συνευρεθούν δυνάμεις που εντάσσονται σε διαφορετικούς πολιτικούς σχηματισμούς σε μια κοινή αναζήτηση και πράξη στη βάση των ταξικών εργατικών συμφερόντων και δικαιωμάτων. Να προτάξουμε τις ανάγκες των ανθρώπων και του κινήματος απέναντι στις ανάγκες αιώνιας επιβεβαίωσης ενός “κόμματος” μακριά από τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες.
Κόμμα για το κίνημα, όχι κίνημα για το κόμμα! Μέτωπο, κίνημα, κόμμα, κατά την ιδέα του Μαρξ.
2. Συγκροτούμε και ταυτόχρονα αμφισβητούμε ό,τι συγκροτούμε. Με βάση τις αρχές της Διακήρυξης που συμφωνήσαμε, διαμορφώνουμε μια δομή. Συγκροτούμε μια Πολιτική Κίνηση που θέλει να συμβάλει σε μια ανωτέρου τύπου κομμουνιστική οργάνωση, η οποία με τη σειρά της, μαζί με άλλες δυνάμεις κομμουνιστικής αναζήτησης, θα επιχειρήσει να συμβάλει στην υπόθεση του σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος, μαζί με τις τεκτονικές κινήσεις της εργατικής τάξης, αφού χωρίς αυτές κανένα κόμμα δε μπορεί να προκύψει με πραγματικούς όρους. Αυτή η Κίνηση προσπαθεί να υπερβεί την αντίθεση μιας «κλειστής» οργάνωσης και της «ανοιχτότητας.
Σ’ αυτή την προσπάθεια καλούμε να συμμετάσχουν όλοι εκείνοι που συμμερίζονται τις σκέψεις και την αναζήτησή μας. Με καθοριστικό στοιχείο την αυτοπειθαρχία στο σκοπό και την αναγκαία συλλογικότητα.
Ταυτόχρονα απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις, οργανώσεις και κινήσεις κομμουνιστικής αναζήτησης, καθώς και τους μεμονωμένους αγωνιστές που έχουν τον ίδιο προβληματισμό, προκειμένου να επεξεργαστούμε από κοινού το σχέδιο του κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος της εποχής μας, συνεπείς στο βασικό στρατηγικό στόχο που έχουμε θέσει και την υπόσχεση πως θέλουμε να δούμε το εγχείρημά μας να εντάσσεται σε μια ανώτερου επιπέδου οργάνωση κομμουνιστών. Αυτό το νόημα έχει η έκφραση κλείνουμε μια φάση ανοίγουμε μια άλλη.
Ξέροντας ότι το πιο δύσκολο έργο είναι να παλεύουμε με τον εαυτό μας και με την ιδέα που αυθόρμητα γεννιέται σε κάθε δημιουργία, πως γινόμαστε ιδιοκτήτες, μιας αλήθειας και ενός “κόμματος”.
Στη διάρκεια των συζητήσεων τέθηκε το ερώτημα αν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το βήμα αυτό καθώς και η άποψη πως πρέπει να στραφούμε σε μια εντατική προσπάθεια θεωρητικής και πολιτικής αναζήτησης, πριν από κάθε άλλο βήμα συγκρότησης. Ταυτόχρονα όμως τέθηκε και η απαίτηση να προχωρήσουμε άμεσα στη συγκρότηση, καθώς είναι αρκετοί εκείνοι οι αριστεροί άνθρωποι που αναζητούν μια διέξοδο ανάλογη με αυτήν που προτείνουμε και που δεν μπορούν να περιμένουν, καθώς οι εξελίξεις είναι ασταμάτητες και ο κίνδυνος της απογοήτευσης και των αποστρατεύσεων είναι μεγάλος.
Ένα πρόβλημα, μια αντίθεση που συγκροτεί το διαλεκτικό στοιχείο: από τη μια πλευρά, προχωράμε σε μια οργανωτική συγκρότηση που θα παραπέμπει σε δομή λειτουργίας, με βασικά οργανωτικά, αλλά κυρίως ιδεολογικά και πολιτικά συστατικά, και από την άλλη, να δίνουμε τη βεβαιότητα -και στους «στρατευμένους» και στους εκτός- ότι διαμορφώνεται ένας χώρος προβληματισμού και δράσης.
3. Επιδιώκουμε μια Κίνηση που θα είναι συγκροτημένη εξ αρχής ώστε να υπερβαίνει τον εαυτό της, με μια διαρκή απεύθυνση στη μεγάλη πλειοψηφία της εποχής μας: τη σύγχρονη εργατική τάξη και τα αυτοαπασχολούμενα μεσαία στρώματα. Σε αυτή τη διαδρομή θα διεκδικεί και θα αλλάζει, προετοιμασμένη να υπερβεί τον εαυτό της για να συνενωθεί με άλλους στη «μεγάλη πορεία» προς το κόμμα και προ παντός, προς το μέτωπο. Αυτή η κατεύθυνση δεν συνιστά διαρκή αυτοαναίρεση και αγνωστικισμό, αλλά αντίθετα σημαίνει ότι συγκροτούμαστε, αποκτάμε κεκτημένα, εξετάζουμε και αμφισβητούμε, κρατώντας έτσι ό,τι προωθεί τον στόχο που ορίζουμε και αλλάζοντας ό,τι δεν ανταποκρίνεται σε αυτόν.
Εκεί έγκειται η συμβολή μας στη συγκρότηση του κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος της εποχής μας.
Όλα τα παραπάνω συμπυκνώνονται στο διαλεκτικό ζευγάρι, αυτοπεποίθηση και αμφιβολία.
Β. Από πού πηγάζει η αναγκαιότητα της επιλογής μας;
Πολλά και αυτοκριτικά μπορούν να ειπωθούν για το χρόνο και τον τρόπο της ίδρυσής μας. Όμως, η αναγκαιότητα αυτής της επιλογής έχει γίνει πλέον αμείλικτη. Γιατί πηγάζει, από τρεις αλληλένδετους παράγοντες:
1. Από το τρομοκρατικό άλμα στην πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, ενάντια στη μισθωτή εργασία και τα λαϊκά στρώματα, ενάντια στην ειρήνη, τα δημοκρατικά δικαιώματα και το λαϊκό πολιτισμό, μέσα στη δομική, ιστορική κρίση και στην πορεία εξόδου από αυτήν.
Μπήκαμε οριστικά σε μια νέα εποχή του καπιταλισμού και της ταξικής πάλης που εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους γενικευμένης σήψης, παρακμής και πολέμων, αλλά και πρωτοφανείς δυνατότητες για την ίδια την εργασία, την επιστήμη, την κοινωνική και πολιτική δημοκρατία. Αυτή η αντίθεση μπορεί να τροφοδοτήσει αναμετρήσεις και επαναστατικές απόπειρες για το πέρασμα της ανθρωπότητας στη νέα, κομμουνιστική κοινωνία της εργατικής χειραφέτησης.
Από αυτή τη νέα εποχή προκύπτει η ανάγκη για θεωρητικές και προγραμματικές επεξεργασίες, για ένα καινούριο εργατικό και κομμουνιστικό σχέδιο, το οποίο:
-θα γνωρίζει βαθιά τον καπιταλισμό που θέλει να ανατρέψει,
-θα προσεγγίζει την ιστορία από τη σκοπιά των άμεσων εργατικών στόχων και των επιδιωκόμενων επαναστάσεων
-θα καταλαβαίνει και θα συνδέεται οργανικά με τη σύγχρονη εργατική τάξη,
-θα συνδέεται και θα σέβεται τα λαϊκά και κοινωνικά κινήματα.
Πρόκειται για ένα σχέδιο, που θα επιχειρήσει να συνδυάσει σωστά
-τη στρατηγική με την τακτική,
-την επανάσταση με την ανατροπή και τον άμεσο αγώνα,
-τον αντικαπιταλισμό με τον αντιϊμπεριαλισμό αυτής της εποχής.
2. Η επιλογή μας πηγάζει από την ολοφάνερη διαπίστωση ότι, σε αυτές τις συνταρακτικές συνθήκες, το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα δεν έχει ακόμη ξεπεράσει τη δική του θεωρητική και προγραμματική κρίση, μετά την ταπεινωτική κατάρρευση της επαναστατικής απόπειρας του 20ου αιώνα. Αυτό αποδεικνύεται από το τελικό αποτέλεσμα του προηγούμενου γύρου της αναμέτρησης, το 2010–15, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, για το «ποιος θα φορτωθεί τα βάρη της κρίσης».
Δεν μηδενίζουμε τις φιλότιμες και ελπιδοφόρες προσπάθειες των προηγούμενων «πέτρινων» δεκαετιών, όπως του ΝΑΡ και με άλλο τρόπο, του ΚΚΕ και άλλων, μικρότερων ρευμάτων, που κράτησαν ζωντανή την ελπίδα και έφεραν κάποιες κατακτήσεις.
Αλλά είναι φανερό, ότι οι προγραμματικές επεξεργασίες και οι αντίστοιχες πολιτικές και κινηματικές επιλογές τους, δοκιμάστηκαν στην κρίση και στα γιγαντιαία κινήματα και απέτυχαν να δημιουργήσουν ένα μαζικό, κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα ανατροπής και χειραφέτησης.
Γι’ αυτό γίνεται πλέον αφόρητη η επανάπαυση, η αυταρέσκεια, και η προγραμματική ακινησία εν μέσω κινηματικών, πολιτικών ή εκλογικών «ταρατατζούμ», που γεννούν μόνον φρούδες ελπίδες και γρήγορες απογοητεύσεις.
Από αυτή τη συνεχιζόμενη κρίση και τις εμπειρίες του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, την προηγούμενη δεκαετία, προκύπτει η ανάγκη για μια
-νέα κριτική επανεξέταση της επαναστατικής απόπειρας του 20ου αιώνα,
-κριτική και αυτοκριτική των προηγούμενων προγραμματικών επεξεργασιών,
-διαλεκτική υπέρβασή τους, χωρίς να πετιέται «το μωρό μαζί με τ’ απόνερα».
Το σχέδιό μας θέλει να συμβάλλει επιχειρώντας
-να φωτίσει τις βαθύτερες αιτίες για τις νίκες, την οπισθοδρόμηση και τις ήττες,
-να εξαχθούν εκείνα τα ιστορικά συμπεράσματα που θα αλλάξουν το εργατικό πρόγραμμα
-και θα δώσουν νέα πνοή στο κομμουνιστικό κίνημα της εργατικής χειραφέτησης.
Από την παραπάνω σκοπιά, απαιτείται η προσπάθεια μιας ισότιμης συσπείρωσης, διαλόγου και δράσης των αντικαπιταλιστικών, αντιϊμπεριαλιστικών και κομμουνιστικών, επαναστατικών δυνάμεων, ρευμάτων και αγωνιστών για το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα της εποχής μας.
3. Η αναγκαιότητα της επιλογής μας πηγάζει από την αστική επιλογή για συνέχιση και άτεγκτη εφαρμογή των αντιδραστικών «κατακτήσεων» της ευρωμνημονιακής βαρβαρότητας εναντίον του λαού στην Ελλάδα, για δεκαετίες, που συνδυάζεται με τον πυρετό των ανταγωνισμών και της πολεμικής προετοιμασίας, στη χώρα και την περιοχή μας.
Βαδίζουμε –και πιθανόν, σύντομα- προς κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις με επίδικο την απόσπαση μια νέας λαϊκής συναίνεσης στο μνημονιακό πρόγραμμα και την επιλογή του «πορτιέρη», του διαχειριστή της δήθεν «εξόδου» από αυτό.
Με άλλα λόγια, θα κριθεί ποιο από τα δυο κύρια κόμματα της αστικής πολιτικής, ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ, και με ποιες συμμαχίες, θα διαχειριστεί αποτελεσματικότερα:
α) την έκθεση της ελληνικής οικονομίας στους γύπες των αγορών, έξω από τις «προληπτικές γραμμές» χρηματοδότησης της ΕΚΤ και πάνω στα συντρίμμια των εργατικών κοινωνικών δικαιωμάτων,
β) την έκθεση της χώρας στους ανελέητους ανταγωνισμούς και τους πολεμικούς κινδύνους στην περιοχή μας, με «στρατηγική» υποταγή και κάτω από την αυστηρή επιτήρηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ,
γ) τις επερχόμενες λαϊκές αντιδράσεις, κάτω από την αυστηρή επιτήρηση της ΕΕ και της ΕΚΤ, μέσα από τη συνέχιση του καταπιεστικού καθεστώτος της Επιτροπείας.
Το άμεσο πολιτικό πρόβλημα εμφανίζεται με τη μορφή ενός απλού ερωτήματος: Ποιος θα ασκήσει αποτελεσματική πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση στη μνημονιακή, νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και στη νέα αυταρχική και αντιλαϊκή επίθεση που προετοιμάζει η ΝΔ;
Οι πολιτικές επιλογές του ΚΚΕ, της ΛΑΕ δυστυχώς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν έδωσαν απάντηση, δε συγκρότησαν μια τακτική που να απαντά θετικά και ενωτικά στο κρίσιμο αυτό ερώτημα. Δεν μπορεί να παραγνωρίζονται οι μεγάλες αντικειμενικές δυσκολίες, αλλά εδώ επισημαίνεται μια τάση να σπρώχνονται τα προβλήματα κάτω από το χαλί.
Έτσι, κυριάρχησε και κυριαρχεί ο κατακερματισμός του μαζικού κινήματος και της μαχόμενης Αριστεράς. Και, για την ώρα, το προβάδισμα έχει πάρει το εθνικιστικό, δεξιό και ακροδεξιό ρεύμα, με αναβαπτισμένο το νεοφασισμό, όπως φάνηκε από τα συλλαλητήρια για το «μακεδονικό».
Γ. Η πολιτική μας πρόταση
Από αυτή τη σκοπιά, η προσπάθειά μας συνίσταται στη διακήρυξη και προώθηση μιας σύγχρονης μετωπικής πολιτικής για τη μέγιστη δυνατή, συγκέντρωση δυνάμεων, που συμπυκνώνεται στην πρόταση
-για μια αριστερή ανατρεπτική αντιπολίτευση με ένα αναγκαίο, εργατικό και λαϊκό πρόγραμμα,
-για νίκες και κατακτήσεις των εργαζομένων, για εργασία, ειρήνη, δημοκρατία, πολιτιστική δημιουργία, παρά και ενάντια στο χρέος, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με σκοπό τη ρήξη και έξοδο από όλους αυτούς,
-με στόχο μια εργατική και λαϊκή ανατροπή με αντικαπιταλιστικό, αντιϊμπεριαλιστικό και σύγχρονο δημοκρατικό περιεχόμενο πάλης.
Αυτή είναι η επαναστατική πολιτική σήμερα και όχι η επαναστατική ή μετωπική λογοκοπία.
1. Η πρότασή μας μπορεί να στηρίξει και να στηριχθεί από ένα ενωτικό μαχητικό κίνημα εργασίας, ειρήνης, δημοκρατίας και πολιτισμού της αντίστασης που θα συνενώνει όλα τα σύγχρονα, επιμέρους και αυτοτελή κινήματα σε ένα μεγάλο «κοινωνικό στρατόπεδο της ρήξης».
2. Με σπονδυλική στήλη ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο ταξικών συνδικάτων, αλλά και με ένα ολόκληρο δίκτυο μαζικών λαϊκών οργανώσεων στα πεδία πάλης των μικρομεσαίων, του περιβάλλοντος και της πόλης, του γυναικείου και έμφυλου ζητήματος κ.α.
3. Αυτή την κατεύθυνση μπορεί και πρέπει να υπηρετήσει μια Αριστερή Συμμαχία Ανατροπής, η οποία απευθύνεται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ, τη ΛΑΕ, τις άλλες οργανώσεις και κινήσεις της Αριστεράς, τις μαζικές αντιεξουσιαστικές δυνάμεις και τους χιλιάδες ανένταχτους αριστερούς αγωνιστές.
4. Άμεσα, μπορεί και πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες για πολιτικές συμφωνίες τακτικού χαρακτήρα και συγκροτημένης κοινής δράσης σε κρίσιμα μέτωπα. Όπως στο αντιπολεμικό κίνημα, όπου απαιτείται μια και ενιαία κίνηση και όχι διαχωρισμοί στη βάση «διεθνιστών» - «πατριωτών» κ.α.
5. Απαιτούνται, όμως και γενικότερες τακτικές πολιτικές και εκλογικές συνεργασίες, με αρχές.
Στη δική μας προσπάθεια, μαζί με συμμάχους, αλλά και εκατοντάδες ανένταχτους αγωνιστές που κατανοούν αυτές τις αναγκαιότητες, «πέφτει ο κλήρος» να προωθήσουμε, όσο γίνεται, τα παραπάνω, κατανοώντας ότι δεν θα κριθούν σε ένα σύνθημα ή μια ακόμη «πρωτοβουλία», αλλά ότι πρόκειται για έργο μιας ολόκληρης περιόδου.
Φυσικά, το όλο εγχείρημα δεν εκφράζει μόνο την ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα, με την πολλαπλή έννοια, τόσο ως δυνατότητα της εποχής να σηκώσει τις υπερβάσεις, όσο και ως δυνατότητα δική μας να ανταποκριθούμε σε ένα σχέδιο μεγάλων απαιτήσεων, όπως αυτό.
Δ. Το άμεσο σχέδιό μας
Οι γενικές κατευθύνσεις που τέθηκαν από την Διακήρυξη και που σε γενικές γραμμές έγιναν δεκτές από την πρώτη Πανελλαδική Συνέλευση, συγκεκριμενοποιούνται σε ένα άμεσο πολιτικό, κινηματικό και οργανωτικό σχέδιο, που θα υπηρετήσουμε με δράση αλλά και συγκροτημένη, συνεχή και βαθιά θεωρητική αναζήτηση και συζήτηση.
Η Κίνησή μας επιδιώκει να παρεμβαίνει και δρα αυτοτελώς σε όλες τις σφαίρες της θεωρητικής, πολιτικής και κινηματικής πάλης. Να παρεμβαίνει, χωρίς να υποκαθιστά, αντίθετα, υπηρετώντας την αυτοτέλεια και πολυμορφία των μετώπων, των θεωρητικών, πολιτικών, συνδικαλιστικών και μαζικών σχημάτων.
Με βάση αυτά:
1. Παρεμβαίνουμε στα πεδία της θεωρητικής μαρξιστικής αναζήτησης. Συμμετέχουμε ισότιμα σε πρωτοβουλίες διαλόγου για το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, με αυτοτέλεια και συνέπεια στις κατευθύνσεις. Συμμετέχουμε στο Μαρξιστικό Όμιλο, στο περιοδικό Ουτοπία και σε άλλα θεωρητικά μαρξιστικά περιοδικά. Συμβάλλουμε στην αναβάθμιση της ιστοσελίδας kommon.gr.
Είναι σήμερα επιτακτικά αναγκαία μια βαθύτερη μελέτη της ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας, των χαρακτηριστικών των κοινωνικών τάξεων και ειδικά της εργατικής τάξης, των τρόπων διαμόρφωσης των εμπειριών και της συνείδησης.
2. Η πρόσφατη 4η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανέδειξε τις δυο αντιφατικές πλευρές του εγχειρήματος: από τη μια, συσπειρώνει ένα αξιόλογο και μάχιμο δυναμικό της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και από την άλλη, οπισθοδρομεί και πολιτικά, αλλά και φυσιογνωμικά ως μέτωπο, πρώτα από όλα μελών, αλλά και οργανώσεων.
Από αυτή τη σκοπιά, σύντροφοι/σες του Κομμουνιστικού Σχεδίου συμμετείχαν και συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ με δημιουργικό αλλά και κριτικό τρόπο, επιδιώκοντας το μετασχηματισμό και την υπέρβασή της.
Την ίδια στιγμή, τα όρια, οι εσωτερικές περιχαρακώσεις και η οπισθοδρόμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αδυνατούν να εμπνεύσουν πολλούς πρωτοπόρους αγωνιστές. Σύντροφοι/σες της Κίνησής μας κρατούν κριτική απόσταση ή και δεν συμμετέχουν σε αυτήν.
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ αποτελεί μια ελπιδοφόρα, μετωπική και πολύμορφη τάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην οποία συμβάλαμε και η οποία έχει τη δική της αυτοτέλεια ενώ, ταυτόχρονα, κινείται σε μια πολιτική κατεύθυνση ανάλογη με την προσπάθειά μας. Τμήματα και αγωνιστές της μπορούν να συνεισφέρουν στο πολιτικό και στρατηγικό εγχείρημά μας, αλλά η ίδια δεν μπορεί και δεν πρέπει να ταυτιστεί με αυτό.
Στις σημερινές συνθήκες, είναι αναγκαία η επιλογή για μαζική πολιτική παρέμβαση και μέσω της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και αυτοτελώς, για μια ανώτερη συσπείρωση των αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών, επαναστατικών και κομμουνιστικών δυνάμεων.
3. Η Αναμέτρηση αποτελεί μια αυτοτελή προσπάθεια ενός εγχειρήματος επαναστατικής-κομμουνιστικής στράτευσης νέων ανθρώπων. Συγκροτήθηκε ως κίνηση κομμουνιστικής αναζήτησης, που απευθύνεται στη νέα γενιά, επιδιώκει να διαμορφώσει πολιτικές θέσεις σε μια σειρά ζητήματα και να πάρει αντίστοιχες πολιτικές πρωτοβουλίες.
Πρωτίστως επιχειρεί τη σε βάθος γνώση της σύγχρονης νεολαίας. Για να δράσει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της και τα ιστορικά διαμορφούμενα δικαιώματα της.
Σε αυτή την κατεύθυνση, χρειάζεται να προετοιμάσουμε μια βαθύτερη μελέτη της σχέσης μεταξύ νεολαίας και εργατικής τάξης, «νεολαιίστικης οργάνωσης» και «κόμματος» στην εποχή μας, άρα και ανάμεσα στην συνολική πολιτική - στρατηγική κίνηση και στην αντίστοιχη της νέας γενιάς, τη νέα εργασιακή πραγματικότητα της νεολαίας, σε συνδυασμό με νέες μορφές οργάνωσης, τον πειραματισμό κ.λπ.
Προωθούμε δημιουργικά την πρόταση για μια μετωπική κίνηση νεολαίας, «τύπου ΕΠΟΝ» της νέας εποχής, όπως τέθηκε από την Αναμέτρηση. Ταυτόχρονα, απαιτείται κι ένα σχέδιο από τους νέους συντρόφους και συντρόφισσες για τις πολιτικές, κινηματικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες ειδικά στο χώρο της εργαζόμενης νεολαίας, στους μαθητές και στους φοιτητές, μέσα από την ΕΑΑΚ.
Το φοιτητικό κίνημα συγκροτεί μια διαφορετική δυνατότητα στην εποχή μας, ωστόσο αδυνατεί να υπερβεί την αμηχανία που δημιουργεί η νέα κατάσταση και βυθίζεται σε μια κατάσταση αδράνειας και ανησυχητικής υποχώρησης. Χρειάζεται ένας ξεχωριστός σχεδιασμός και επιμονή, ιδιαίτερα στους σπουδαστές των τεχνικών σχολών.
4. Το Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο συμβάλλει στην ανάπτυξη του ανεξάρτητου συνδικαλιστικού κινήματος και συμμετέχει σε ταξικά συνδικαλιστικά σχήματα και, μέσω αυτών, στα συνδικάτα για τη δημιουργία ενός ενιαίου εργατικού μετώπου ταξικών και αγωνιστικών συνδικάτων. Στην προσπάθεια αυτή πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η Πανελλαδική Ταξική Εργατική Κίνηση.
Προς τούτο:
- Παρεμβαίνουμε στα ταξικά σχήματα για τη μαζικοποίησή τους, αντικρούοντας τη μετατροπή τους σε «παρατάξεις» οργανώσεων ή μετώπων, στο διαχωρισμό τους σε «αντικαπιταλιστές» και «αντιμνημονιακούς».
- Ωθούμε στην υπέρβαση του σημερινού κατακερματισμού, στη δημιουργία ενός ενωτικού ταξικού συντονισμού και στην κοινή δράση του με το ΠΑΜΕ.
5. Συμβάλλουμε στο επίκαιρο πρόγραμμα και τη μαζικοποίηση των σχημάτων παρέμβασης στην πόλη – περιβάλλον – τοπική διοίκηση, προετοιμαζόμενοι για πλατιά, ενωτικά και πολύμορφα ψηφοδέλτια στις επερχόμενες εκλογές. Αρχίζουμε να παρεμβαίνουμε στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών, αλλά και σε άλλα μέτωπα πάλης.
6. Η ένταση του γυναικείου ζητήματος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και οι μεγάλες διεθνείς κινητοποιήσεις της φετινής 8η Μαρτίου, δείχνουν ότι υπάρχει η αναγκαιότητα για θεωρητική, πολιτική και κινηματική αναβάθμιση.
Ε. Οι πρώτες παρεμβάσεις μας
Στο σύντομο διάστημα μετά την ανασύνθεση της προσπάθειάς μας και την αυτοτελή παρουσία μας, είχαμε συμβολή, μαζί με άλλες δυνάμεις και αγωνιστές, σε κάποιες σημαντικές δραστηριότητες:
-Στη συγκρότηση του Πανελλαδικού Αντιπολεμικού Κινηματικού Συντονισμού στην Αθήνα, με τη συμμετοχή 12 οργανώσεων και κινήσεων.
- Στην Κέρκυρα με τη συμμετοχή όλων των αριστερών οργανώσεων.
- Στις πρωτοβουλίες σε Κρήτη, Πάτρα και Λάρισα.
- Στη συγκρότηση κίνησης για το περιβάλλον στη Λευκάδα, από ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ, Εργατικό Αγώνα.
-Στη συσπείρωση και αντιφασιστική κινητοποίηση στην Καλλιθέα με μαζική συμμετοχή.
-Στην απεργία της 30ης Μάη και τη συσπείρωση κάποιων συνδικαλιστικών σωματείων.
Διευκόλυνε τις πιο πάνω πρωτοβουλίες η συνεννόηση με άλλες οργανώσεις της Αριστεράς, τόσο στις αναγκαίες συμπράξεις στο μαζικό κίνημα όσο και την διαμόρφωση ενός πλαισίου διαλόγου πάνω στα στρατηγικά ζητήματα.
Η προσπάθειά μας συνολικά φιλοδοξεί να συμβάλει στη συγκέντρωση των κομμουνιστικών δυνάμεων.
Στ. Η συγκρότηση μας και τα επόμενα βήματα
1. Η ίδρυση της Πολιτικής Κίνησης αποτελεί ένα ποιοτικό βήμα στην πολύμορφη προηγούμενη προσπάθειά μας και στη βαθύτερη ενοποίησή μας, αντιμετωπίζοντας με δημιουργικό τρόπο και συντροφικό πολιτισμό τις υπαρκτές αντιφάσεις και αντιθέσεις μας. Αναζητά μια καινούρια φυσιογνωμία πολιτικής στράτευσης και ουσιαστικές μορφές δημοκρατίας, αντίστοιχες με τις απαιτήσεις και τις δυνατότητες των εργαζομένων στην εποχή μας.
Οι καταστατικές αρχές είναι αναγκαίες, αλλά εκείνο που μας ενοποιεί και στρατεύει δεν είναι ένα καταστατικό αλλά η πειθαρχία του σκοπού.
Η βαθύτερη αναμέτρηση με τους λόγους της ήττας και της αποστράτευσης των αγωνιστών και αγωνιστριών σχετίζεται και με το γεγονός ότι οι μορφές οργάνωσης της υπάρχουσας Αριστεράς, όπως την ξέρουμε, δεν μπορούν να εμπνεύσουν και να συμπεριλάβουν, αντίθετα αναπαράγουν σειρά παθογενειών και γραφειοκρατίας. Χρειαζόμαστε σήμερα μια διαφορετική πρόσληψη της συλλογικότητας, που θα εμπνέει, θα δεσμεύει και θα στρατεύει στον κοινό σκοπό, και ταυτόχρονα θα σέβεται τη διαφορετικότητα.
Η φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά μιας νέας εκκίνησης είναι αναπόσπαστο τμήμα των δυνατοτήτων της.
Σε αυτά τα πλαίσια, επιδιώκουμε να συνεχιστεί και να βαθύνει η συζήτηση γύρω από τα ζητήματα στράτευσης, οργάνωσης, φυσιογνωμίας, εσωτερικής λειτουργίας και δημοκρατίας.
Άμεσα:
- Συγκροτούμε πυρήνες/ομάδες της Κίνησης σε κλάδους, γειτονιές και πόλεις, που λειτουργούν με ισχυρούς βαθμούς αυτοτέλειας. Συμμετέχουν σε αυτές εκείνοι που δηλώνουν την διάθεσή τους να πάρουν μέρος στο συνολικό σχέδιο, παρά τη διαφορετικότητα των επί μέρους προσεγγίσεων σε θεωρητικά και πολιτικά ζητήματα. Ταυτόχρονα καλούμε να συμμετέχουν στις λειτουργίες της Κίνησής μας και εκείνοι οι αγωνιστές/τριες που την προσεγγίζουν με αμφισβητήσεις και δεν θέλουν ακόμη να “ενταχθούν”.
-Αποφασιστικό ρόλο έχει η Πανελλαδική Συνέλευση η οποία θα συγκαλείται σε τακτά χρονικά διαστήματα αλλά και σε έκτακτες περιπτώσεις.
- Η Πανελλαδική Συνέλευση εκλέγει πολιτικό επιτελείο – συντονιστικό
2. Τη χρονιά που ακολουθεί, διαμορφώνουμε Προγραμματικές Θέσεις και πραγματοποιούμε τις αντίστοιχες διαδικασίες συνάντησης-συζήτησης. Σε αυτά τα πλαίσια, χρειάζεται να οργανωθεί την περίοδο μετά το Σεπτέμβρη ειδική συζήτηση με θέμα βασικά στρατηγικά ζητήματα που σχετίζονται με τη διπλή μετάβαση: από το σκληρό τώρα στην επανάσταση, από την επανάσταση στην κομμουνιστική κοινωνία. Συγκροτείται επιτροπή για τις Προγραμματικές Θέσεις.
3. Ιδιαίτερο ζήτημα είναι η οικονομική στήριξη της γενικότερης προσπάθειας για να ανταποκριθούμε στις σύνθετες υποχρεώσεις.
4. Η Πανελλαδική Συνέλευση αποφάσισε το όνομα «Πολιτική Κίνηση για ένα Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο» (k-sxedio.gr) ως μεταβατική ονομασία, που θα ισχύει μέχρι την προγραμματική πανελλαδική συνέλευση, η οποία θα συζητήσει και θα εγκρίνει το στρατηγικό και πολιτικό πρόγραμμα, θα προσδιορίσει πιο συγκεκριμένα τη φυσιογνωμία του εγχειρήματός μας.
Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη και μακρόχρονη προσπάθεια, σε αντίξοες συνθήκες, που απαιτεί καινοτόμο λόγο και πράξη, σκέψη αλλά και δράση, έμπνευση αλλά και επίμονη “μικρή” δουλειά.
Α. Τι είναι αυτή η Πολιτική Κίνηση;
1. Εμφανιστήκαμε για να μπορέσουμε να ενώσουμε. Αυτό είναι το ακρογωνιαίο στοιχείο της προσπάθειάς μας. Να ενώσουμε στη βάση των στρατηγικών επιδιώξεων, όσους συμμερίζονται την αγωνία και την αναζήτηση για το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα του 21ου αιώνα. Να ενώσουμε σε ένα σχέδιο απαντήσεων στο αγωνιώδες ερώτημα, τι χρειάζεται να κάνουμε σήμερα για να αντιστρέψουμε την επίθεση της βαρβαρότητας και της καταβαράθρωσης των δικαιωμάτων και της ζωής μας. Να ενώσουμε ανθρώπους που αναζητούν, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν καθ’ ολοκληρία μαζί μας. Να συνευρεθούν δυνάμεις που εντάσσονται σε διαφορετικούς πολιτικούς σχηματισμούς σε μια κοινή αναζήτηση και πράξη στη βάση των ταξικών εργατικών συμφερόντων και δικαιωμάτων. Να προτάξουμε τις ανάγκες των ανθρώπων και του κινήματος απέναντι στις ανάγκες αιώνιας επιβεβαίωσης ενός “κόμματος” μακριά από τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες.
Κόμμα για το κίνημα, όχι κίνημα για το κόμμα! Μέτωπο, κίνημα, κόμμα, κατά την ιδέα του Μαρξ.
2. Συγκροτούμε και ταυτόχρονα αμφισβητούμε ό,τι συγκροτούμε. Με βάση τις αρχές της Διακήρυξης που συμφωνήσαμε, διαμορφώνουμε μια δομή. Συγκροτούμε μια Πολιτική Κίνηση που θέλει να συμβάλει σε μια ανωτέρου τύπου κομμουνιστική οργάνωση, η οποία με τη σειρά της, μαζί με άλλες δυνάμεις κομμουνιστικής αναζήτησης, θα επιχειρήσει να συμβάλει στην υπόθεση του σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος, μαζί με τις τεκτονικές κινήσεις της εργατικής τάξης, αφού χωρίς αυτές κανένα κόμμα δε μπορεί να προκύψει με πραγματικούς όρους. Αυτή η Κίνηση προσπαθεί να υπερβεί την αντίθεση μιας «κλειστής» οργάνωσης και της «ανοιχτότητας.
Σ’ αυτή την προσπάθεια καλούμε να συμμετάσχουν όλοι εκείνοι που συμμερίζονται τις σκέψεις και την αναζήτησή μας. Με καθοριστικό στοιχείο την αυτοπειθαρχία στο σκοπό και την αναγκαία συλλογικότητα.
Ταυτόχρονα απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις, οργανώσεις και κινήσεις κομμουνιστικής αναζήτησης, καθώς και τους μεμονωμένους αγωνιστές που έχουν τον ίδιο προβληματισμό, προκειμένου να επεξεργαστούμε από κοινού το σχέδιο του κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος της εποχής μας, συνεπείς στο βασικό στρατηγικό στόχο που έχουμε θέσει και την υπόσχεση πως θέλουμε να δούμε το εγχείρημά μας να εντάσσεται σε μια ανώτερου επιπέδου οργάνωση κομμουνιστών. Αυτό το νόημα έχει η έκφραση κλείνουμε μια φάση ανοίγουμε μια άλλη.
Ξέροντας ότι το πιο δύσκολο έργο είναι να παλεύουμε με τον εαυτό μας και με την ιδέα που αυθόρμητα γεννιέται σε κάθε δημιουργία, πως γινόμαστε ιδιοκτήτες, μιας αλήθειας και ενός “κόμματος”.
Στη διάρκεια των συζητήσεων τέθηκε το ερώτημα αν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το βήμα αυτό καθώς και η άποψη πως πρέπει να στραφούμε σε μια εντατική προσπάθεια θεωρητικής και πολιτικής αναζήτησης, πριν από κάθε άλλο βήμα συγκρότησης. Ταυτόχρονα όμως τέθηκε και η απαίτηση να προχωρήσουμε άμεσα στη συγκρότηση, καθώς είναι αρκετοί εκείνοι οι αριστεροί άνθρωποι που αναζητούν μια διέξοδο ανάλογη με αυτήν που προτείνουμε και που δεν μπορούν να περιμένουν, καθώς οι εξελίξεις είναι ασταμάτητες και ο κίνδυνος της απογοήτευσης και των αποστρατεύσεων είναι μεγάλος.
Ένα πρόβλημα, μια αντίθεση που συγκροτεί το διαλεκτικό στοιχείο: από τη μια πλευρά, προχωράμε σε μια οργανωτική συγκρότηση που θα παραπέμπει σε δομή λειτουργίας, με βασικά οργανωτικά, αλλά κυρίως ιδεολογικά και πολιτικά συστατικά, και από την άλλη, να δίνουμε τη βεβαιότητα -και στους «στρατευμένους» και στους εκτός- ότι διαμορφώνεται ένας χώρος προβληματισμού και δράσης.
3. Επιδιώκουμε μια Κίνηση που θα είναι συγκροτημένη εξ αρχής ώστε να υπερβαίνει τον εαυτό της, με μια διαρκή απεύθυνση στη μεγάλη πλειοψηφία της εποχής μας: τη σύγχρονη εργατική τάξη και τα αυτοαπασχολούμενα μεσαία στρώματα. Σε αυτή τη διαδρομή θα διεκδικεί και θα αλλάζει, προετοιμασμένη να υπερβεί τον εαυτό της για να συνενωθεί με άλλους στη «μεγάλη πορεία» προς το κόμμα και προ παντός, προς το μέτωπο. Αυτή η κατεύθυνση δεν συνιστά διαρκή αυτοαναίρεση και αγνωστικισμό, αλλά αντίθετα σημαίνει ότι συγκροτούμαστε, αποκτάμε κεκτημένα, εξετάζουμε και αμφισβητούμε, κρατώντας έτσι ό,τι προωθεί τον στόχο που ορίζουμε και αλλάζοντας ό,τι δεν ανταποκρίνεται σε αυτόν.
Εκεί έγκειται η συμβολή μας στη συγκρότηση του κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος της εποχής μας.
Όλα τα παραπάνω συμπυκνώνονται στο διαλεκτικό ζευγάρι, αυτοπεποίθηση και αμφιβολία.
Β. Από πού πηγάζει η αναγκαιότητα της επιλογής μας;
Πολλά και αυτοκριτικά μπορούν να ειπωθούν για το χρόνο και τον τρόπο της ίδρυσής μας. Όμως, η αναγκαιότητα αυτής της επιλογής έχει γίνει πλέον αμείλικτη. Γιατί πηγάζει, από τρεις αλληλένδετους παράγοντες:
1. Από το τρομοκρατικό άλμα στην πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, ενάντια στη μισθωτή εργασία και τα λαϊκά στρώματα, ενάντια στην ειρήνη, τα δημοκρατικά δικαιώματα και το λαϊκό πολιτισμό, μέσα στη δομική, ιστορική κρίση και στην πορεία εξόδου από αυτήν.
Μπήκαμε οριστικά σε μια νέα εποχή του καπιταλισμού και της ταξικής πάλης που εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους γενικευμένης σήψης, παρακμής και πολέμων, αλλά και πρωτοφανείς δυνατότητες για την ίδια την εργασία, την επιστήμη, την κοινωνική και πολιτική δημοκρατία. Αυτή η αντίθεση μπορεί να τροφοδοτήσει αναμετρήσεις και επαναστατικές απόπειρες για το πέρασμα της ανθρωπότητας στη νέα, κομμουνιστική κοινωνία της εργατικής χειραφέτησης.
Από αυτή τη νέα εποχή προκύπτει η ανάγκη για θεωρητικές και προγραμματικές επεξεργασίες, για ένα καινούριο εργατικό και κομμουνιστικό σχέδιο, το οποίο:
-θα γνωρίζει βαθιά τον καπιταλισμό που θέλει να ανατρέψει,
-θα προσεγγίζει την ιστορία από τη σκοπιά των άμεσων εργατικών στόχων και των επιδιωκόμενων επαναστάσεων
-θα καταλαβαίνει και θα συνδέεται οργανικά με τη σύγχρονη εργατική τάξη,
-θα συνδέεται και θα σέβεται τα λαϊκά και κοινωνικά κινήματα.
Πρόκειται για ένα σχέδιο, που θα επιχειρήσει να συνδυάσει σωστά
-τη στρατηγική με την τακτική,
-την επανάσταση με την ανατροπή και τον άμεσο αγώνα,
-τον αντικαπιταλισμό με τον αντιϊμπεριαλισμό αυτής της εποχής.
2. Η επιλογή μας πηγάζει από την ολοφάνερη διαπίστωση ότι, σε αυτές τις συνταρακτικές συνθήκες, το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα δεν έχει ακόμη ξεπεράσει τη δική του θεωρητική και προγραμματική κρίση, μετά την ταπεινωτική κατάρρευση της επαναστατικής απόπειρας του 20ου αιώνα. Αυτό αποδεικνύεται από το τελικό αποτέλεσμα του προηγούμενου γύρου της αναμέτρησης, το 2010–15, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, για το «ποιος θα φορτωθεί τα βάρη της κρίσης».
Δεν μηδενίζουμε τις φιλότιμες και ελπιδοφόρες προσπάθειες των προηγούμενων «πέτρινων» δεκαετιών, όπως του ΝΑΡ και με άλλο τρόπο, του ΚΚΕ και άλλων, μικρότερων ρευμάτων, που κράτησαν ζωντανή την ελπίδα και έφεραν κάποιες κατακτήσεις.
Αλλά είναι φανερό, ότι οι προγραμματικές επεξεργασίες και οι αντίστοιχες πολιτικές και κινηματικές επιλογές τους, δοκιμάστηκαν στην κρίση και στα γιγαντιαία κινήματα και απέτυχαν να δημιουργήσουν ένα μαζικό, κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα ανατροπής και χειραφέτησης.
Γι’ αυτό γίνεται πλέον αφόρητη η επανάπαυση, η αυταρέσκεια, και η προγραμματική ακινησία εν μέσω κινηματικών, πολιτικών ή εκλογικών «ταρατατζούμ», που γεννούν μόνον φρούδες ελπίδες και γρήγορες απογοητεύσεις.
Από αυτή τη συνεχιζόμενη κρίση και τις εμπειρίες του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, την προηγούμενη δεκαετία, προκύπτει η ανάγκη για μια
-νέα κριτική επανεξέταση της επαναστατικής απόπειρας του 20ου αιώνα,
-κριτική και αυτοκριτική των προηγούμενων προγραμματικών επεξεργασιών,
-διαλεκτική υπέρβασή τους, χωρίς να πετιέται «το μωρό μαζί με τ’ απόνερα».
Το σχέδιό μας θέλει να συμβάλλει επιχειρώντας
-να φωτίσει τις βαθύτερες αιτίες για τις νίκες, την οπισθοδρόμηση και τις ήττες,
-να εξαχθούν εκείνα τα ιστορικά συμπεράσματα που θα αλλάξουν το εργατικό πρόγραμμα
-και θα δώσουν νέα πνοή στο κομμουνιστικό κίνημα της εργατικής χειραφέτησης.
Από την παραπάνω σκοπιά, απαιτείται η προσπάθεια μιας ισότιμης συσπείρωσης, διαλόγου και δράσης των αντικαπιταλιστικών, αντιϊμπεριαλιστικών και κομμουνιστικών, επαναστατικών δυνάμεων, ρευμάτων και αγωνιστών για το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα της εποχής μας.
3. Η αναγκαιότητα της επιλογής μας πηγάζει από την αστική επιλογή για συνέχιση και άτεγκτη εφαρμογή των αντιδραστικών «κατακτήσεων» της ευρωμνημονιακής βαρβαρότητας εναντίον του λαού στην Ελλάδα, για δεκαετίες, που συνδυάζεται με τον πυρετό των ανταγωνισμών και της πολεμικής προετοιμασίας, στη χώρα και την περιοχή μας.
Βαδίζουμε –και πιθανόν, σύντομα- προς κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις με επίδικο την απόσπαση μια νέας λαϊκής συναίνεσης στο μνημονιακό πρόγραμμα και την επιλογή του «πορτιέρη», του διαχειριστή της δήθεν «εξόδου» από αυτό.
Με άλλα λόγια, θα κριθεί ποιο από τα δυο κύρια κόμματα της αστικής πολιτικής, ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ, και με ποιες συμμαχίες, θα διαχειριστεί αποτελεσματικότερα:
α) την έκθεση της ελληνικής οικονομίας στους γύπες των αγορών, έξω από τις «προληπτικές γραμμές» χρηματοδότησης της ΕΚΤ και πάνω στα συντρίμμια των εργατικών κοινωνικών δικαιωμάτων,
β) την έκθεση της χώρας στους ανελέητους ανταγωνισμούς και τους πολεμικούς κινδύνους στην περιοχή μας, με «στρατηγική» υποταγή και κάτω από την αυστηρή επιτήρηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ,
γ) τις επερχόμενες λαϊκές αντιδράσεις, κάτω από την αυστηρή επιτήρηση της ΕΕ και της ΕΚΤ, μέσα από τη συνέχιση του καταπιεστικού καθεστώτος της Επιτροπείας.
Το άμεσο πολιτικό πρόβλημα εμφανίζεται με τη μορφή ενός απλού ερωτήματος: Ποιος θα ασκήσει αποτελεσματική πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση στη μνημονιακή, νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και στη νέα αυταρχική και αντιλαϊκή επίθεση που προετοιμάζει η ΝΔ;
Οι πολιτικές επιλογές του ΚΚΕ, της ΛΑΕ δυστυχώς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν έδωσαν απάντηση, δε συγκρότησαν μια τακτική που να απαντά θετικά και ενωτικά στο κρίσιμο αυτό ερώτημα. Δεν μπορεί να παραγνωρίζονται οι μεγάλες αντικειμενικές δυσκολίες, αλλά εδώ επισημαίνεται μια τάση να σπρώχνονται τα προβλήματα κάτω από το χαλί.
Έτσι, κυριάρχησε και κυριαρχεί ο κατακερματισμός του μαζικού κινήματος και της μαχόμενης Αριστεράς. Και, για την ώρα, το προβάδισμα έχει πάρει το εθνικιστικό, δεξιό και ακροδεξιό ρεύμα, με αναβαπτισμένο το νεοφασισμό, όπως φάνηκε από τα συλλαλητήρια για το «μακεδονικό».
Γ. Η πολιτική μας πρόταση
Από αυτή τη σκοπιά, η προσπάθειά μας συνίσταται στη διακήρυξη και προώθηση μιας σύγχρονης μετωπικής πολιτικής για τη μέγιστη δυνατή, συγκέντρωση δυνάμεων, που συμπυκνώνεται στην πρόταση
-για μια αριστερή ανατρεπτική αντιπολίτευση με ένα αναγκαίο, εργατικό και λαϊκό πρόγραμμα,
-για νίκες και κατακτήσεις των εργαζομένων, για εργασία, ειρήνη, δημοκρατία, πολιτιστική δημιουργία, παρά και ενάντια στο χρέος, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με σκοπό τη ρήξη και έξοδο από όλους αυτούς,
-με στόχο μια εργατική και λαϊκή ανατροπή με αντικαπιταλιστικό, αντιϊμπεριαλιστικό και σύγχρονο δημοκρατικό περιεχόμενο πάλης.
Αυτή είναι η επαναστατική πολιτική σήμερα και όχι η επαναστατική ή μετωπική λογοκοπία.
1. Η πρότασή μας μπορεί να στηρίξει και να στηριχθεί από ένα ενωτικό μαχητικό κίνημα εργασίας, ειρήνης, δημοκρατίας και πολιτισμού της αντίστασης που θα συνενώνει όλα τα σύγχρονα, επιμέρους και αυτοτελή κινήματα σε ένα μεγάλο «κοινωνικό στρατόπεδο της ρήξης».
2. Με σπονδυλική στήλη ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο ταξικών συνδικάτων, αλλά και με ένα ολόκληρο δίκτυο μαζικών λαϊκών οργανώσεων στα πεδία πάλης των μικρομεσαίων, του περιβάλλοντος και της πόλης, του γυναικείου και έμφυλου ζητήματος κ.α.
3. Αυτή την κατεύθυνση μπορεί και πρέπει να υπηρετήσει μια Αριστερή Συμμαχία Ανατροπής, η οποία απευθύνεται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ, τη ΛΑΕ, τις άλλες οργανώσεις και κινήσεις της Αριστεράς, τις μαζικές αντιεξουσιαστικές δυνάμεις και τους χιλιάδες ανένταχτους αριστερούς αγωνιστές.
4. Άμεσα, μπορεί και πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες για πολιτικές συμφωνίες τακτικού χαρακτήρα και συγκροτημένης κοινής δράσης σε κρίσιμα μέτωπα. Όπως στο αντιπολεμικό κίνημα, όπου απαιτείται μια και ενιαία κίνηση και όχι διαχωρισμοί στη βάση «διεθνιστών» - «πατριωτών» κ.α.
5. Απαιτούνται, όμως και γενικότερες τακτικές πολιτικές και εκλογικές συνεργασίες, με αρχές.
Στη δική μας προσπάθεια, μαζί με συμμάχους, αλλά και εκατοντάδες ανένταχτους αγωνιστές που κατανοούν αυτές τις αναγκαιότητες, «πέφτει ο κλήρος» να προωθήσουμε, όσο γίνεται, τα παραπάνω, κατανοώντας ότι δεν θα κριθούν σε ένα σύνθημα ή μια ακόμη «πρωτοβουλία», αλλά ότι πρόκειται για έργο μιας ολόκληρης περιόδου.
Φυσικά, το όλο εγχείρημα δεν εκφράζει μόνο την ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα, με την πολλαπλή έννοια, τόσο ως δυνατότητα της εποχής να σηκώσει τις υπερβάσεις, όσο και ως δυνατότητα δική μας να ανταποκριθούμε σε ένα σχέδιο μεγάλων απαιτήσεων, όπως αυτό.
Δ. Το άμεσο σχέδιό μας
Οι γενικές κατευθύνσεις που τέθηκαν από την Διακήρυξη και που σε γενικές γραμμές έγιναν δεκτές από την πρώτη Πανελλαδική Συνέλευση, συγκεκριμενοποιούνται σε ένα άμεσο πολιτικό, κινηματικό και οργανωτικό σχέδιο, που θα υπηρετήσουμε με δράση αλλά και συγκροτημένη, συνεχή και βαθιά θεωρητική αναζήτηση και συζήτηση.
Η Κίνησή μας επιδιώκει να παρεμβαίνει και δρα αυτοτελώς σε όλες τις σφαίρες της θεωρητικής, πολιτικής και κινηματικής πάλης. Να παρεμβαίνει, χωρίς να υποκαθιστά, αντίθετα, υπηρετώντας την αυτοτέλεια και πολυμορφία των μετώπων, των θεωρητικών, πολιτικών, συνδικαλιστικών και μαζικών σχημάτων.
Με βάση αυτά:
1. Παρεμβαίνουμε στα πεδία της θεωρητικής μαρξιστικής αναζήτησης. Συμμετέχουμε ισότιμα σε πρωτοβουλίες διαλόγου για το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, με αυτοτέλεια και συνέπεια στις κατευθύνσεις. Συμμετέχουμε στο Μαρξιστικό Όμιλο, στο περιοδικό Ουτοπία και σε άλλα θεωρητικά μαρξιστικά περιοδικά. Συμβάλλουμε στην αναβάθμιση της ιστοσελίδας kommon.gr.
Είναι σήμερα επιτακτικά αναγκαία μια βαθύτερη μελέτη της ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας, των χαρακτηριστικών των κοινωνικών τάξεων και ειδικά της εργατικής τάξης, των τρόπων διαμόρφωσης των εμπειριών και της συνείδησης.
2. Η πρόσφατη 4η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανέδειξε τις δυο αντιφατικές πλευρές του εγχειρήματος: από τη μια, συσπειρώνει ένα αξιόλογο και μάχιμο δυναμικό της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και από την άλλη, οπισθοδρομεί και πολιτικά, αλλά και φυσιογνωμικά ως μέτωπο, πρώτα από όλα μελών, αλλά και οργανώσεων.
Από αυτή τη σκοπιά, σύντροφοι/σες του Κομμουνιστικού Σχεδίου συμμετείχαν και συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ με δημιουργικό αλλά και κριτικό τρόπο, επιδιώκοντας το μετασχηματισμό και την υπέρβασή της.
Την ίδια στιγμή, τα όρια, οι εσωτερικές περιχαρακώσεις και η οπισθοδρόμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αδυνατούν να εμπνεύσουν πολλούς πρωτοπόρους αγωνιστές. Σύντροφοι/σες της Κίνησής μας κρατούν κριτική απόσταση ή και δεν συμμετέχουν σε αυτήν.
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ αποτελεί μια ελπιδοφόρα, μετωπική και πολύμορφη τάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην οποία συμβάλαμε και η οποία έχει τη δική της αυτοτέλεια ενώ, ταυτόχρονα, κινείται σε μια πολιτική κατεύθυνση ανάλογη με την προσπάθειά μας. Τμήματα και αγωνιστές της μπορούν να συνεισφέρουν στο πολιτικό και στρατηγικό εγχείρημά μας, αλλά η ίδια δεν μπορεί και δεν πρέπει να ταυτιστεί με αυτό.
Στις σημερινές συνθήκες, είναι αναγκαία η επιλογή για μαζική πολιτική παρέμβαση και μέσω της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και αυτοτελώς, για μια ανώτερη συσπείρωση των αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών, επαναστατικών και κομμουνιστικών δυνάμεων.
3. Η Αναμέτρηση αποτελεί μια αυτοτελή προσπάθεια ενός εγχειρήματος επαναστατικής-κομμουνιστικής στράτευσης νέων ανθρώπων. Συγκροτήθηκε ως κίνηση κομμουνιστικής αναζήτησης, που απευθύνεται στη νέα γενιά, επιδιώκει να διαμορφώσει πολιτικές θέσεις σε μια σειρά ζητήματα και να πάρει αντίστοιχες πολιτικές πρωτοβουλίες.
Πρωτίστως επιχειρεί τη σε βάθος γνώση της σύγχρονης νεολαίας. Για να δράσει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της και τα ιστορικά διαμορφούμενα δικαιώματα της.
Σε αυτή την κατεύθυνση, χρειάζεται να προετοιμάσουμε μια βαθύτερη μελέτη της σχέσης μεταξύ νεολαίας και εργατικής τάξης, «νεολαιίστικης οργάνωσης» και «κόμματος» στην εποχή μας, άρα και ανάμεσα στην συνολική πολιτική - στρατηγική κίνηση και στην αντίστοιχη της νέας γενιάς, τη νέα εργασιακή πραγματικότητα της νεολαίας, σε συνδυασμό με νέες μορφές οργάνωσης, τον πειραματισμό κ.λπ.
Προωθούμε δημιουργικά την πρόταση για μια μετωπική κίνηση νεολαίας, «τύπου ΕΠΟΝ» της νέας εποχής, όπως τέθηκε από την Αναμέτρηση. Ταυτόχρονα, απαιτείται κι ένα σχέδιο από τους νέους συντρόφους και συντρόφισσες για τις πολιτικές, κινηματικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες ειδικά στο χώρο της εργαζόμενης νεολαίας, στους μαθητές και στους φοιτητές, μέσα από την ΕΑΑΚ.
Το φοιτητικό κίνημα συγκροτεί μια διαφορετική δυνατότητα στην εποχή μας, ωστόσο αδυνατεί να υπερβεί την αμηχανία που δημιουργεί η νέα κατάσταση και βυθίζεται σε μια κατάσταση αδράνειας και ανησυχητικής υποχώρησης. Χρειάζεται ένας ξεχωριστός σχεδιασμός και επιμονή, ιδιαίτερα στους σπουδαστές των τεχνικών σχολών.
4. Το Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο συμβάλλει στην ανάπτυξη του ανεξάρτητου συνδικαλιστικού κινήματος και συμμετέχει σε ταξικά συνδικαλιστικά σχήματα και, μέσω αυτών, στα συνδικάτα για τη δημιουργία ενός ενιαίου εργατικού μετώπου ταξικών και αγωνιστικών συνδικάτων. Στην προσπάθεια αυτή πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η Πανελλαδική Ταξική Εργατική Κίνηση.
Προς τούτο:
- Παρεμβαίνουμε στα ταξικά σχήματα για τη μαζικοποίησή τους, αντικρούοντας τη μετατροπή τους σε «παρατάξεις» οργανώσεων ή μετώπων, στο διαχωρισμό τους σε «αντικαπιταλιστές» και «αντιμνημονιακούς».
- Ωθούμε στην υπέρβαση του σημερινού κατακερματισμού, στη δημιουργία ενός ενωτικού ταξικού συντονισμού και στην κοινή δράση του με το ΠΑΜΕ.
5. Συμβάλλουμε στο επίκαιρο πρόγραμμα και τη μαζικοποίηση των σχημάτων παρέμβασης στην πόλη – περιβάλλον – τοπική διοίκηση, προετοιμαζόμενοι για πλατιά, ενωτικά και πολύμορφα ψηφοδέλτια στις επερχόμενες εκλογές. Αρχίζουμε να παρεμβαίνουμε στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών, αλλά και σε άλλα μέτωπα πάλης.
6. Η ένταση του γυναικείου ζητήματος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και οι μεγάλες διεθνείς κινητοποιήσεις της φετινής 8η Μαρτίου, δείχνουν ότι υπάρχει η αναγκαιότητα για θεωρητική, πολιτική και κινηματική αναβάθμιση.
Ε. Οι πρώτες παρεμβάσεις μας
Στο σύντομο διάστημα μετά την ανασύνθεση της προσπάθειάς μας και την αυτοτελή παρουσία μας, είχαμε συμβολή, μαζί με άλλες δυνάμεις και αγωνιστές, σε κάποιες σημαντικές δραστηριότητες:
-Στη συγκρότηση του Πανελλαδικού Αντιπολεμικού Κινηματικού Συντονισμού στην Αθήνα, με τη συμμετοχή 12 οργανώσεων και κινήσεων.
- Στην Κέρκυρα με τη συμμετοχή όλων των αριστερών οργανώσεων.
- Στις πρωτοβουλίες σε Κρήτη, Πάτρα και Λάρισα.
- Στη συγκρότηση κίνησης για το περιβάλλον στη Λευκάδα, από ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ, Εργατικό Αγώνα.
-Στη συσπείρωση και αντιφασιστική κινητοποίηση στην Καλλιθέα με μαζική συμμετοχή.
-Στην απεργία της 30ης Μάη και τη συσπείρωση κάποιων συνδικαλιστικών σωματείων.
Διευκόλυνε τις πιο πάνω πρωτοβουλίες η συνεννόηση με άλλες οργανώσεις της Αριστεράς, τόσο στις αναγκαίες συμπράξεις στο μαζικό κίνημα όσο και την διαμόρφωση ενός πλαισίου διαλόγου πάνω στα στρατηγικά ζητήματα.
Η προσπάθειά μας συνολικά φιλοδοξεί να συμβάλει στη συγκέντρωση των κομμουνιστικών δυνάμεων.
Στ. Η συγκρότηση μας και τα επόμενα βήματα
1. Η ίδρυση της Πολιτικής Κίνησης αποτελεί ένα ποιοτικό βήμα στην πολύμορφη προηγούμενη προσπάθειά μας και στη βαθύτερη ενοποίησή μας, αντιμετωπίζοντας με δημιουργικό τρόπο και συντροφικό πολιτισμό τις υπαρκτές αντιφάσεις και αντιθέσεις μας. Αναζητά μια καινούρια φυσιογνωμία πολιτικής στράτευσης και ουσιαστικές μορφές δημοκρατίας, αντίστοιχες με τις απαιτήσεις και τις δυνατότητες των εργαζομένων στην εποχή μας.
Οι καταστατικές αρχές είναι αναγκαίες, αλλά εκείνο που μας ενοποιεί και στρατεύει δεν είναι ένα καταστατικό αλλά η πειθαρχία του σκοπού.
Η βαθύτερη αναμέτρηση με τους λόγους της ήττας και της αποστράτευσης των αγωνιστών και αγωνιστριών σχετίζεται και με το γεγονός ότι οι μορφές οργάνωσης της υπάρχουσας Αριστεράς, όπως την ξέρουμε, δεν μπορούν να εμπνεύσουν και να συμπεριλάβουν, αντίθετα αναπαράγουν σειρά παθογενειών και γραφειοκρατίας. Χρειαζόμαστε σήμερα μια διαφορετική πρόσληψη της συλλογικότητας, που θα εμπνέει, θα δεσμεύει και θα στρατεύει στον κοινό σκοπό, και ταυτόχρονα θα σέβεται τη διαφορετικότητα.
Η φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά μιας νέας εκκίνησης είναι αναπόσπαστο τμήμα των δυνατοτήτων της.
Σε αυτά τα πλαίσια, επιδιώκουμε να συνεχιστεί και να βαθύνει η συζήτηση γύρω από τα ζητήματα στράτευσης, οργάνωσης, φυσιογνωμίας, εσωτερικής λειτουργίας και δημοκρατίας.
Άμεσα:
- Συγκροτούμε πυρήνες/ομάδες της Κίνησης σε κλάδους, γειτονιές και πόλεις, που λειτουργούν με ισχυρούς βαθμούς αυτοτέλειας. Συμμετέχουν σε αυτές εκείνοι που δηλώνουν την διάθεσή τους να πάρουν μέρος στο συνολικό σχέδιο, παρά τη διαφορετικότητα των επί μέρους προσεγγίσεων σε θεωρητικά και πολιτικά ζητήματα. Ταυτόχρονα καλούμε να συμμετέχουν στις λειτουργίες της Κίνησής μας και εκείνοι οι αγωνιστές/τριες που την προσεγγίζουν με αμφισβητήσεις και δεν θέλουν ακόμη να “ενταχθούν”.
-Αποφασιστικό ρόλο έχει η Πανελλαδική Συνέλευση η οποία θα συγκαλείται σε τακτά χρονικά διαστήματα αλλά και σε έκτακτες περιπτώσεις.
- Η Πανελλαδική Συνέλευση εκλέγει πολιτικό επιτελείο – συντονιστικό
2. Τη χρονιά που ακολουθεί, διαμορφώνουμε Προγραμματικές Θέσεις και πραγματοποιούμε τις αντίστοιχες διαδικασίες συνάντησης-συζήτησης. Σε αυτά τα πλαίσια, χρειάζεται να οργανωθεί την περίοδο μετά το Σεπτέμβρη ειδική συζήτηση με θέμα βασικά στρατηγικά ζητήματα που σχετίζονται με τη διπλή μετάβαση: από το σκληρό τώρα στην επανάσταση, από την επανάσταση στην κομμουνιστική κοινωνία. Συγκροτείται επιτροπή για τις Προγραμματικές Θέσεις.
3. Ιδιαίτερο ζήτημα είναι η οικονομική στήριξη της γενικότερης προσπάθειας για να ανταποκριθούμε στις σύνθετες υποχρεώσεις.
4. Η Πανελλαδική Συνέλευση αποφάσισε το όνομα «Πολιτική Κίνηση για ένα Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο» (k-sxedio.gr) ως μεταβατική ονομασία, που θα ισχύει μέχρι την προγραμματική πανελλαδική συνέλευση, η οποία θα συζητήσει και θα εγκρίνει το στρατηγικό και πολιτικό πρόγραμμα, θα προσδιορίσει πιο συγκεκριμένα τη φυσιογνωμία του εγχειρήματός μας.
Αθήνα, 23 Ιουνίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου