ΚΡΙΣΕΙΣ Ν.Φ.-Ν.Χ.: Aφιέρωμα στα Εξεταστικά του ’98: «Ένα κίνημα επικίνδυνο, από το μέλλον των κοινωνικών συγκρούσεων!»

Εισαγωγή στο αφιέρωμα

…Μα έπειτα
κι αυτό δε φτάνει.
Θες πιο πολλά.
Κι ετούτο το παρόν που καίει και καίγεται
Ετούτος ο πελώριος λιοψημένος ξυλοκόπος
ακολουθεί παντού με το βαρύ του βήμα
κι εύκολα δε χορταίνει δε γελιέται
όλο ακονίζοντας το τσεκούρι του στα κόκκαλα
όλο γυρεύοντας.
Και ξέρεις πως η δίψα του
είναι η δική σου δίψα.

Θέλουμε πιο πολλά
τα θέλαμε όλα.
Δε γινόταν αλλιώς.
Ό,τι μας έφτανε χτες
για σήμερα ήταν λίγο.
Ό,τι μας γέμιζε χτες
Ήθελε κι άλλο σήμερα να μη χαθεί.

Μεγάλο γράμμα, Τίτος Πατρίκιος

Σαν σήμερα… πριν 20 χρόνια…

…και τα ζητήματα της εργασίας συνολικά και ειδικά για το χώρο της εκπαίδευσης, βρίσκονται ξανά στην κορυφή των διεκδικήσεων του μαχόμενου εκπαιδευτικού κινήματος. 20 χρόνια μετά τα εξεταστικά του ’98, τη μάχη ενάντια στον πρώτο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ των εκπαιδευτικών, και το εκπαιδευτικό κίνημα αγωνίζεται για τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, για τους όρους πρόσληψης, για ίσα δικαιώματα.

Και τότε και τώρα παλεύει ενάντια στη γενίκευση της ελαστικής εργασίας, της ζωής με το δελτίο, της διαρκούς μετακίνησης, της μονιμοποίησης της ελαστασφάλειας!

Οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές, οι γενιές είναι διαφορετικές, οι εμπειρίες άλλες, η πολιτική συνείδηση και συμπεριφορά των αναπληρωτών και αδιορίστων καθορισμένη από άλλες προσλαμβάνουσες. Κι αν αξίζει να ξαναθυμηθούμε τα εξεταστικά του ’98, αυτό δεν οφείλεται απλώς στο ηρωικό ιστορικό μας παρελθόν που πρέπει να γνωρίζουμε. Κυρίως είναι γιατί παρ’ όλο που δρομολογούνται σε μια εντελώς διαφορετική εποχή σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, τροφοδότησαν με τα καύσιμά τους, δίδαξαν, σημάδεψαν την καρδιά και το μυαλό, καθόρισαν τα εκπαιδευτικά πράγματα τουλάχιστον για τρεις γενιές.

Σήμερα που το ζήτημα της εργασίας έρχεται ξανά στο προσκήνιο, η εμπειρία και τα συμπεράσματα των εξεταστικών του ’98 έχουν να συμβάλλουν σημαντικά στις απόπειρες των νέων γενιών των αγωνιστών. Τα εξεταστικά του ’98 δικαιούνται να συνομιλήσουν με το σήμερα, γιατί το αποτύπωμά τους βρίσκεται σε κάθε σημερινό δικαίωμα, σε κάθε κατάκτηση, σε κάθε απαίτηση! Στη μάχη των εξεταστικών και τις σφοδρές συγκρούσεις που τη συνόδευσαν οφείλουν πολλοί εκπαιδευτικοί τη μονιμότητά τους και πολλοί αναπληρωτές την ετήσια και σταθερή πρόσληψή τους… Γιατί είναι μια μάχη που κερδήθηκε παρ’ όλο που ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε… Γιατί πραγματοποιήθηκε δια πυρός και σιδήρου κι αυτό υποχρέωσε σε σημαντική αναδίπλωση το κράτος, την τότε κυβέρνηση, το αστικό σχέδιο για την εκπαίδευση!

O Σελιδοδείκτης θυμάται εκείνες τις μέρες με τον φάκελο «Εξεταστικά του ’98» θέλοντας να ανοίξει ξανά τη συζήτηση για τη μάχη του ’98. Σε αυτή την κατεύθυνση ο Σελιδοδείκτης ξεκινά το αφιέρωμα με το άρθρο της Ντίνας Ρέππα, ενώ θα ακολουθήσει η διαδοχική δημοσίευση των άρθρων του Κώστα Παλούκη, του Χρήστου Ρέππα και του Παναγιώτη Σάμιου, καθώς επίσης και η δημοσίευση αρχειακού υλικού από αρθρογραφία της εποχής. Καλούμε όλους να γράψουν, να στείλουν φωτογραφικό υλικό και να θυμηθούν μαζί μας.

από τη Συντακτική Επιτροπή

Εξεταστικά ’98 : Ένα κίνημα επικίνδυνο, από το μέλλον των κοινωνικών συγκρούσεων!

Της Ντίνα Ρέππα

Παιδιά με βιαστικές ορμές

Τραγουδώντας πολεμικά εμβατήρια

Αφήσαμε τα θρανία

Για να κατεβούμε στη διαδήλωση

Δρασκελίσαμε τους φράχτες των αμπελιών

Με τη χαρά της αρπαγής πάνω από το φόβο του δραγάτη.

Η πράξη προλάβαινε το στοχασμό

Ο στοχασμός δεν χωρούσε στα τραγούδια

Οι ξινές ρώγες ωρίμασαν απότομα

Παραλλαγές σε δύο θέματα, Τίτος Πατρίκιος

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο οδοστρωτήρας του νεοσυντηρητισμού στην Ελλάδα, θέλει να ξεμπερδεύει με κάθε στοιχείο μονιμότητας και σταθερότητας στην εργασία, με τα δικαιώματα που απορρέουν από το πτυχίο. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη και υπουργό παιδείας τον Γ. Αρσένη, κυβέρνηση μεγάλων συντηρητικών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων με το ιδεολόγημα του εκσυγχρονισμού, βάζει στο στόχαστρό της την επετηρίδα. Η επετηρίδα αποτελεί μορφή πρόσληψης στην εκπαίδευση όπου οι εκπαιδευτικοί κατατάσσονται σε πίνακα με βάση το έτος λήψης του πτυχίου και από εκεί προσλαμβάνονται ως αναπληρωτές και διορίζονται ως μόνιμοι. Στο όνομα της αξιοκρατίας, του ανταγωνισμού και της διαρκούς αξιολόγησης των πάντων, η κυβέρνηση ψηφίζει την κατάργησή της πετώντας στα αζήτητα χιλιάδες αναπληρωτές που έχουν δουλέψει στην εκπαίδευση και θέτοντας ως νέο τρόπο πρόσληψης την επιτυχία στο γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, ο οποίος θα διεξαχθεί για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1998.

Απέναντι στη μεγάλου εύρους, επιχειρούμενη αναδιάρθρωση, χιλιάδες εκπαιδευτικοί, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, άνεργοι αδιόριστοι και ετεροαπασχολούμενοι, ο κόσμος που βρίσκεται στην γκρίζα ζώνη της εργασίας και της ανεργίας, εισβάλλει ορμητικά και εξεγερτικά στο προσκήνιο!

Η εντυπωσιακή μαζικότητα αυτού του αγώνα, η πανελλαδική του διάσταση, η μαχητικότητα των μορφών, η δημιουργία Κέντρου Αγώνα χωρίς τον υποταγμένο συνδικαλισμό, η τεραστίων διαστάσεων καταστολή από την πλευρά του κράτους με δεκάδες συλλήψεις και τραυματισμούς και τελικά η μεγάλη λαϊκή συμπαράσταση που εξασφαλίζει, χαρακτήρισαν τη μάχη των εξεταστικών του ’98 ενάντια στο διαγωνισμό της ντροπής και τροφοδότησαν με πολύτιμα καύσιμα το μαχόμενο εκπαιδευτικό κι εργατικό κίνημα για πολλά χρόνια μετά!

Η κατάργηση της επετηρίδας και ο νέος τρόπος πρόσληψης μέσω ΑΣΕΠ περιλαμβάνεται στον νόμο Αρσένη, τον 2525 και ψηφίζεται το καλοκαίρι του 1997. Η έναρξη της εφαρμογής του όμως, ξεκινά ένα χρόνο μετά τον Ιούνιο του 1998 όπου έχει αναγγελθεί η πραγματοποίηση του πρώτου διαγωνισμού για τους εκπαιδευτικούς. Στη διάρκεια αυτού του χρόνου το εκπαιδευτικό κίνημα και η ριζοσπαστική ταξική πτέρυγα, βρέθηκε αντιμέτωπο με διλήμματα, απάντησε σε κομβικά ερωτήματα, αναμετρήθηκε με λάθη και ανεπάρκειες για να φτάσει να πραγματοποιήσει τα εξεταστικά του ’98, έξι μέρες εξέγερσης που συγκλόνισαν όλη την Ελλάδα!

Μάχη για το καθολικό δικαίωμα στην εργασία ή Συντεχνιασμός και ρυθμίσεις;

Όπως και σήμερα, έτσι και τότε, οι αδιόριστοι κι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί αναμετριούνται με τον συντεχνιασμό και το αλισβερίσι των ρυθμίσεων που προβάλλεται κυρίως από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ως μόνη εφικτή διαπραγμάτευση με το υπουργείο και το κράτος! Ομάδες συμφερόντων, φωτογραφικές διατάξεις είναι η πρόταση που στην ουσία προτείνουν οι καθεστωτικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, αποδεχόμενες στην πραγματικότητα όλο το αντιδραστικό πλαίσιο. Μέσα από σκληρή σύγκρουση, πολιτικές, ιδεολογικές και συνδικαλιστικές αντιπαραθέσεις, με σημαντική τη συμβολή των Παρεμβάσεων, κυριαρχεί το ενιαίο δικαίωμα στην μόνιμη και σταθερή εργασία που ενοποιεί όλες τις κατηγορίες αδιορίστων, ενάντια στην αξιολόγηση πριν και μετά τον διορισμό που ενώνει τον αναπληρωτή με τον μόνιμο, με όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο που αγκάλιασε τους φοιτητές και με επίδικο τη συνολική κατάργηση του νόμου 2525/97 υπερασπιζόμενο έστω και εμβρυακά τα μορφωτικά δικαιώματα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η ήττα του κρατικού συνδικαλισμού είναι φανερή!

Η κρατική και αστική πολιτική όμως, επενδύει και πάνω στο τμήμα εκείνο των φοιτητών και αδιόριστων που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη δημόσια εκπαίδευση και που ο μικρός αριθμός διορισμών κάθε χρόνο δείχνει να μην μπορεί να τους εξασφαλίσει προσδοκία εργασίας δια μέσου της επετηρίδας. Η κυβερνητική προπαγάνδα επιδιώκει να τους στρατεύσει μαχητικά με τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ ενάντια στο εκπαιδευτικό κίνημα. Η σύνδεση του εκπαιδευτικού με το φοιτητικό κίνημα σε πανεκπαιδευτικό μέτωπο και η συμβολή της ΕΑΑΚ σε αυτό, επέδρασε καταλυτικά σ’ αυτές τις εξελίξεις γιατί απονομιμοποίησε την κυβερνητική αφήγηση ότι η επετηρίδα καταργείται για να αποκτήσουν ελπίδα διορισμού οι νέοι πτυχιούχοι, ανέδειξε αποφασιστικά ότι με τον ΑΣΕΠ υπονομεύονται και καταργούνται τα δικαιώματα που απορρέουν από το πτυχίο και τροφοδότησε τις κινητοποιήσεις με το ανυπάκουο κι ανυπότακτο πνεύμα της νεολαιίστικης διαμαρτυρίας!

Η υπεράσπιση των ενιαίων δικαιωμάτων και συμφερόντων, η προβολή των επιθετικών αιτημάτων για μαζικούς διορισμούς, η άρνηση αποδοχής του «σφιχτού κορσέ» που θέτουν τότε οι δείκτες της Οικονομικής Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) και η διεκδίκηση με κέντρο τις ανάγκες και τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας, των φοιτητών και των μαθητών, οδηγούν στη μαζικοποίηση του αγώνα, η οποία με τη σειρά της τροφοδοτεί την αυτοπεποίθηση του κινήματος!

Αγώνας ανατροπής ή Συμβολικές ενέργειες πολιτικής καταγγελίας και διαμαρτυρίας;

Δυο γραμμές συγκρούονται στο εσωτερικό του κινήματος για τους στόχους τους αγώνα: Η γραμμή σύγκρουσης με στόχο την ανατροπή του νόμου 2525/97 και η γραμμή των συμβολικών ενεργειών πολιτικής καταγγελίας και διαμαρτυρίας (φυσικά, δεν αναφερόμαστε στη γραμμή του κρατικού και καθεστωτικού συνδικαλισμού της εποχής που αναλώνεται απλώς σε φραστικές διαφοροποιήσεις από την κυβέρνηση μόνο και μόνο για να μην λοιδορηθεί εντελώς από τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς).

Η απόφαση για κατάληψη των εξεταστικών κέντρων ήταν το αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε αυτές τις δύο γραμμές! Την πρώτη γραμμή εκπροσώπησαν, υπεράσπισαν και πρωτοστάτησαν στην υλοποίησή της οι Παρεμβάσεις, η αντικαπιταλιστική τους πτέρυγα και ο μεγάλος όγκος των αγωνιστών ενώ οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΚΚΕ και του τότε Συνασπισμού διαλέγουν τη γραμμή της διαμαρτυρίας και όχι του αποκλεισμού!

Η λογική της αποφασιστικής σύγκρουσης έπαιξε τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη των κινητοποιήσεων, στη μαζικότητά τους και στο ριζοσπαστισμό τους. Όσο αυτές εξελίσσονταν, υποχρέωσαν όλες τις πολιτικές δυνάμεις να αναπροσαρμόσουν τους αρχικούς τους σχεδιασμούς ώστε να μην αποκοπούν από ένα συνεχώς διευρυνόμενο αγωνιστικό δυναμικό!

Σε 30 σχεδόν πόλεις της Ελλάδας, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λαμία, Γιάννενα, Αλεξανδρούπολη, Βόλος, Ρόδος, Ρέθυμνο, Σέρρες, Αγρίνιο, Ηράκλειο, Χαλκίδα, Πύργος, Κοζάνη και πολλές ακόμα, τις ημέρες του «διαγωνισμού της ντροπής» όπως χαρακτηριστικά ονομάστηκε ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ, δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί και νεολαίοι, αδιόριστοι, αναπληρωτές, φοιτητές, πολιόρκησαν κυριολεκτικά τα εξεταστικά με ένα και βασικό στόχο, την κατάληψή τους και την ακύρωση του διαγωνισμού έστω και σε ένα κέντρο ώστε να καταρρεύσει και να ακυρωθεί συνολικά.

Το 18^ο Λύκειο στα Πατήσια γίνεται το κέντρο της αντιπαράθεσης στην Αθήνα ενώ την ίδια στιγμή ασφυκτικός, μαζικός κλοιός διαδηλωτών περικυκλώνει τα εξεταστικά κέντρα σε ολόκληρη την Ελλάδα φτιάχνοντας αλυσίδες για να μην εισέλθουν σε αυτά υποψήφιοι. Με έναν εντυπωσιακά συνεπή και πειθαρχημένο τρόπο, χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώνονται καθημερινά στις 5.30 το πρωί, χωρίζονται σε ομάδες, αποκλείουν τα στενά, φτιάχνουν αλυσίδες, συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής.

Ο αγώνας στα χέρια των εκπαιδευτικών, όχι στα παζάρια των γραφειοκρατών και η δημιουργία του Κεντρικού Συντονιστικού των Επιτροπών αγώνα (ΚΣΕ)

Αυτοί οι στόχοι πάλης και οι μορφές αποφασιστικής σύγκρουσης και αγώνα δεν χωρούν κάτω από την ομπρέλα του υποταγμένου και καθεστωτικού συνδικαλισμού. Κανένα τμήμα του μαχόμενου κινήματος δεν έχει αυταπάτες για το ρόλο τους στο συγκεκριμένο αγώνα. Η υπέρβασής τους αποτελεί όρο νίκης. Άλλωστε, ένα χρόνο πριν, αποδείχτηκαν τα όρια του κρατικού συνδικαλισμού σε ΔΟΕ-ΟΛΜΕ. Είναι τον χειμώνα του 1997 που ξεπουλούν κυριολεκτικά τη μεγαλειώδη απεργία διαρκείας οκτώ εβδομάδων των καθηγητών. Το ΔΣ της ΔΟΕ υποχρεώνεται να μπει στην απεργία μόνο μετά από τον εκβιασμό της βάσης των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας κυρίως στην Αττική και στις μεγάλες πόλεις (μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, πάνω από 1.000 εκπαιδευτικοί περικυκλώνουν τους προέδρους στη συνέλευση προέδρων του κλάδου απαιτώντας να πάρει απόφαση συμμετοχής στην απεργία μαζί με τους καθηγητές) και αποχωρεί πριν τη λήξη του αγώνα σε απόλυτη και μυστική συνεννόηση με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ενώ χιλιάδες εκπαιδευτικοί πραγματοποιούν διαδήλωση έξω από τα γραφεία της ΔΟΕ φωνάζοντας το σύνθημα «ΔΟΕ πουλημένη ο κλάδος δεν πεθαίνει»! Το ΔΣ της ΟΛΜΕ έχοντας τον κύριο έλεγχο του αγώνα, υπονομεύει σε κάθε βήμα τη μαζική συμμετοχή των δεκάδων χιλιάδων απεργών καθηγητών. Επιλέγει συνειδητά να μην απευθυνθεί στους γονείς και μαθητές, να μην αντιπαρατεθεί και να μην αποκαλύψει τη συνολική αντιδραστική προωθούμενη εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Οι αιτίες είναι απλές. Οι καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις είναι πολιτικά, ιδεολογικά, κομματικά δεσμευμένες με τους κυβερνητικούς και αστικούς σχεδιασμούς!

Αυτή η επίγνωση από την πλευρά της ριζοσπαστικής πτέρυγας καθώς και η εμπειρία του μαχόμενου τμήματος οδηγούν ώστε να δημιουργηθούν δεκάδες επιτροπές αγώνα σε πολλούς Συλλόγους και ΕΛΜΕ σε όλη την Ελλάδα, ειδικά στην Αττική πολλές από αυτές είναι κοινές Α’ βάθμια και Β’ βάθμια. Αποφασιστικός είναι και ο ρόλος της Πανελλήνιας Ένωσης Αδιορίστων Εκπαιδευτικών (Π.Ε.Α.Ε.) που αποτελεί και ψυχή του αγώνα.

Η ριζοσπαστική πτέρυγα των Παρεμβάσεων πρωτοστατεί και συμβάλλει αποφασιστικά σε όλα αυτά. Στο εσωτερικό της συγκρούονταν δυο διαφορετικές αντιλήψεις σχετικά με τη διαχείριση του αγώνα και τον ρόλο των Επιτροπών: Η μία, τις θεωρούσε βασικό πυλώνα του αγώνα «απ’ τα κάτω», ως μόνο δρόμο για να οργανωθεί, να εμπνεύσει και να συσπειρώσει σε ανατρεπτική κατεύθυνση η αγωνιστική πτέρυγα, ξεπερνώντας τα εμπόδια και τις τρικλοποδιές που έθεταν οι υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ώστε να έχουν τον αποφασιστικό ρόλο και λόγο οι πρωταγωνιστές του κινήματος και όχι οι εκλογικοί συσχετισμοί στα ΔΣ. Η άλλη τις χρησιμοποιούσε εργαλειακά λόγω κακών συσχετισμών στα θεσμικά όργανα στη συγκεκριμένη συγκυρία.

Το σίγουρο είναι ότι για τη μάχη των εξεταστικών δημιουργήθηκε Κέντρο Αγώνα που έπαιξε τεράστιο προωθητικό ρόλο, που οργάνωσε και καθοδήγησε τη μάχη, που δεν περίμενε τις αποφάσεις των ΔΣ της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ αλλά το ίδιο επέβαλε και πραγματοποίησε τον αγώνα αυτόν!

Το κέντρο αγώνα μορφοποιήθηκε όταν σε μια μεγαλειώδη Συνέλευση Αγώνα στο κατάμεστο αμφιθέατρο του ΜΑΧ στο Πολυτεχνείο στις 4/6/1998, περισσότεροι από 1.200 εκπαιδευτικοί αποφασίζουν τη δημιουργία του Κεντρικού Συντονιστικού των Επιτροπών (ΚΣΕ) και την κατάληψη ενός εξεταστικού κέντρου με στόχο την ακύρωση του πρώτου διαγωνισμού του ΑΣΕΠ. Το ΚΣΕ είναι το στρατηγείο της Αττικής, συνεδριάζει κάθε βράδυ, αποτιμά και οργανώνει με επιτελικό τρόπο.

Τα εξεταστικά τόποι «πολεμικών» συγκρούσεων, ακραίας κρατικής καταστολής και πρωτόγνωρης λαϊκής συμπαράστασης!

Η κυβέρνηση Σημίτη, «η χούντα των εκσυγχρονιστών» όπως ονομάστηκε μέσα στην καρδιά των εξεταστικών, βρέθηκε αντιμέτωπη με την ήττα και την ακύρωση του πρώτου διαγωνισμού. Οι συγκεντρώσεις έξω από τα εξεταστικά σε ολόκληρη τη χώρα δημιουργούν πραγματικά εμπόδια, η αποφασιστικότητα και η μαχητικότητα των εκπαιδευτικών και της νεολαίας κάνει ορατό τον κίνδυνο να ακυρωθεί ο διαγωνισμός σε ένα κέντρο και άρα συνολικά. Είναι φανερό από την πρώτη στιγμή ότι η προσπάθεια των διαδηλωτών να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό δεν είναι συμβολική. Είναι πραγματική!

Η κυβέρνηση Σημίτη, αποφασίζει να αντιπαρατεθεί με ακραίο αυταρχισμό, ωμή βία και σκληρή καταστολή! Μέσα σε πέντε μέρες γίνονται περισσότερες από 70 συλλήψεις σε ολόκληρη τη χώρα, έχουμε δεκάδες τραυματίες, τόνους δακρυγόνων και χημικών, σκηνές πολεμικές!

Το όργιο της κρατικής καταστολής είναι πρωτοφανές! Μόνο στην Αθήνα έχουμε 25 συλλήψεις και 22 κατηγορούμενους! Στη Θεσσαλονίκη εκτός των συλλήψεων, πέφτουν πλαστικές σφαίρες, στα Γιάννενα χρησιμοποιείται η αστυνομία των συνόρων και της φυλακής, σπάνε το χέρι διαδηλωτή και ποδοπατούν με πρωτοφανή αγριότητα έναν άλλον! Στην Κοζάνη τραυματίζεται διαδηλωτής από δακρυγόνο που το ρίχνουν στην κοιλιά του, στη Χαλκίδα συλλαμβάνονται δώδεκα διαδηλωτές… παντού έχουμε όργιο βίας και τρομοκρατίας.

Το αποτέλεσμα όμως, αυτής της πρωτοφανούς καταστολής είναι ακριβώς το αντίθετο! Η μαζικότητα αυξάνεται, κάθε σύλληψη οδηγεί σε συμμετοχή εκατοντάδες νέους αγωνιστές και το κυριότερο αγκαλιάζεται με πρωτοφανή αλληλεγγύη, δημιουργεί μια διαρκώς αυξανόμενη πλατιά λαϊκή συμπαράσταση.

Οι εκφράσεις αυθεντικής λαϊκής υποστήριξης είναι συγκινητικές και πρωτόγνωρες! Οι πόρτες των πολυκατοικιών ανοίγουν για να κρύψουν τους διαδηλωτές από το ανελέητο κυνηγητό της αστυνομίας, στα μπαλκόνια βγαίνουν γυναίκες και παιδιά και τροφοδοτούν τους διαδηλωτές με λεμόνια και βρεγμένα μαντήλια για τα δακρυγόνα, νοικοκυρές πετούν γλάστρες στα ΜΑΤ που περνούν κάτω από τις πολυκατοικίες τους, γιαγιάδες κατεβαίνουν στα πεζοδρόμια φέρνοντας νερό για να πλυθούν οι διαδηλωτές, άνθρωποι κρύβουν στα διαμερίσματά τους δεκάδες συγκεντρωμένους και απαγορεύουν στα ΜΑΤ να κάνουν συλλήψεις, αγνοώντας με γενναιότητα τις απειλές τους! Σε όλες τις πόλεις οι σκηνές είναι συγκλονιστικές!

Η καταστολή φτάνει στο απόγειό της με την απόπειρα δολοφονίας του Δ. Κουσουρή, τότε μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ, της ΕΑΑΚ και της νΚΑ και των Γ. Καραμπατσόλη και Η. Φωτιάδη επίσης πρωταγωνιστών του κινήματος και μελών της νΚΑ, από ομάδα θανάτου της Χρυσής Αυγής με επικεφαλή τον Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, γνωστό ως «Περίανδρο». Το χέρι τους όπλισε η κυβέρνηση με την ακραία κατασταλτική της στάση που τροφοδότησε το βαθύ κράτος. Λίγο μετά την απόπειρα δολοφονίας των τριών αγωνιστών του φοιτητικού κινήματος στη διαδήλωση που ακολουθεί, ένας αστυνομικός τραυματίζει στην κοιλιά με σφαίρα τον εργαζόμενο διαδηλωτή Α. Γκαγκόμοιρο.

Τα εξεταστικά νίκησαν παρ’ όλο που ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε!

Δεν υπάρχει άλλος διαγωνισμός, όπως ο πρώτος διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς που να απονομιμοποιήθηκε τόσο μαζικά στην κοινωνική συνείδηση. Όλες οι διαβεβαιώσεις περί αξιοκρατίας έπεσαν στο κενό, οι εικόνες των ΜΑΤ έξω από τα εξεταστικά «τσαλάκωσαν» την εικόνα της εγκυρότητας, ο διαγωνισμός «έφαγε τα ψωμιά του πρόωρα», οι πρώτοι επιτυχόντες που όμως δεν ήταν και διορισθέοι, ζητούσαν να μην γίνει δεύτερος διαγωνισμός!

Τα εξεταστικά του ’98 αποτελούν μια συγκλονιστική περίοδο με μεγάλη συμβολή στο εκπαιδευτικό κι εργατικό κίνημα, όχι χωρίς λάθη κι ανεπάρκειες, αποτέλεσμα ενότητας και διαπάλης που ψηλάφισε και έθεσε επί τάπητος τους όρους νίκης του κινήματος στη νέα εποχή. Γι’ αυτό άλλωστε, ακόμα κι αν ηττήθηκε να ακυρώσει το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, κατόρθωσε να τροφοδοτήσει με καύσιμα το εκπαιδευτικό και νεολαιίστικο κίνημα για πολλά χρόνια! Δεν είναι τυχαίο ότι οι μαθητές των κατειλημμένων σχολείων το 1999, ένα χρόνο μετά τα εξεταστικά, αναφέρονται στην απόφασή τους για μαζικές καταλήψεις και μαχητικό αγώνα, στην ιδιαίτερη συνεισφορά των εικόνων των καθηγητών τους να συγκρούονται με τα ΜΑΤ το ‘98 έξω από τα σχολεία τους!

Γιατί η μάχη των εξεταστικών αμφισβήτησε την παντοδυναμία των κυρίαρχων να περνούν όποιο μέτρο αποφασίσουν, νίκησε τον συντεχνιασμό, υπερασπίστηκε ενιαία δικαιώματα για όλους κι όλες, αντιπαρατέθηκε με το σύνολο της αναδιάρθρωσης, συσπείρωσε σε ανεξάρτητες από τον υποταγμένο συνδικαλισμό μορφές οργάνωσης κι αγώνα, επέλεξε τη σύγκρουση και όχι τη συμβολική διαμαρτυρία και τελικά νίκησε!

Αφιέρωμα στα Εξεταστικά του ’98: ‘1998 – 2018: «Είκοσι χρόνια από τη μάχη των...

selidodeiktis - 13 Ιουνίου 2018

του Κώστα Παλούκη, (διδάκτορας σύγχρονης και νεότερης ελληνικής και ευρωπαϊκής ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης) Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 20 χρόνια από τον πρώτο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ...

Αφιέρωμα στα Εξεταστικά του ’98: «Για τη μεταρρύθμιση του 1997»

selidodeiktis - 14 Ιουνίου 2018

του Χρήστου Ρέππα, (από τα ΑΝΤΙΤΕΤΡΑΔΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ , τευχ. 106 , Χειμώνας 2014 , σελ. 69-77) Η αναφορά στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1997 και...

Αφιέρωμα στα Εξεταστικά του '98: '20 χρόνια από την έφοδο στον ουρανό. Ιούνης 1998: η έκρηξη στην εκπαίδευση' - Σελιδοδείκτης